لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 151 : آنی که کفت ضامن ارزاق آمد
رباعی شمارهٔ 152 : رنجی که مرا ز هجر آن ماه آمد
رباعی شمارهٔ 153 : چون سایه دویدم از پسش روزی چند
رباعی شمارهٔ 154 : ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند
رباعی شمارهٔ 155 : پست افکندم غم تو ای سرو بلند
رباعی شمارهٔ 156 : آن روز که جان نامهٔ عشق تو بخواند
رباعی شمارهٔ 157 : خوی تو ز دوستی چو دامن بفشاند
رباعی شمارهٔ 158 : ای دل ز هزار دیده خون می‌راند
رباعی شمارهٔ 159 : با آنکه همه کار جهان او راند
رباعی شمارهٔ 160 : چندان که مرا دلبر من رنجاند
رباعی شمارهٔ 161 : یکباره مرا بلایت از پای نشاند
رباعی شمارهٔ 162 : ای دیده دل آیت بلا می‌خواند
رباعی شمارهٔ 163 : چون روز علم زد به حسامت ماند
رباعی شمارهٔ 164 : هم ابر به دست درفشانت ماند
رباعی شمارهٔ 165 : خورشید به روشنی رایت ماند
رباعی شمارهٔ 166 : با روی تو از عافیت افسانه بماند
رباعی شمارهٔ 167 : مسعود سعادت جهان بود نماند
رباعی شمارهٔ 168 : ما را بجز از نیاز هیچ چیز نماند
رباعی شمارهٔ 169 : تا طارم نه سپهر آراسته‌اند
رباعی شمارهٔ 170 : چشم و دل من که هرچه گویم هستند
رباعی شمارهٔ 171 : یاران به جهان چشم چو گل بگشادند
رباعی شمارهٔ 172 : زان پس که دل و دیده بر من سپرند
رباعی شمارهٔ 173 : بس دور که چرخ و اختران بگذراند
رباعی شمارهٔ 174 : در بزمگهی که مطربی کوس کند
رباعی شمارهٔ 175 : زلف تو مصاف عنبر تر شکند
رباعی شمارهٔ 176 : دلدار دل مرا ز من باز افکند
رباعی شمارهٔ 177 : دلبر چو ز من قوت روان باز افکند
رباعی شمارهٔ 178 : خوش خوش چو مرا دم تودر دام افکند
رباعی شمارهٔ 179 : گردون به خیال سیر نانت نکند
رباعی شمارهٔ 180 : شادم به تو گر فلک حزینم نکند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* وفا خار ره است، ارنه برای آشیان ما
* به هر گلشن که باشد، مشت خاری می شود پیدا
شعر کامل
صائب تبریزی
* به هرکه می نگرم همچو غنچه دلتنگ است
* مگر نسیم درین گلستان نمی باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* ثمر در پای خود افشاندن از هر نخل می آید
* خوشانخلی که فیض خود به جای دور می بارد
شعر کامل
صائب تبریزی