لینک اشتراک گذاری
کپی شد
انوری_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 91 : آن بت که به انصاف نکو بود برفت
رباعی شمارهٔ 92 : حامی جهان ز جور افلاک برفت
رباعی شمارهٔ 93 : آن بت که دلم به زلف چون شست گرفت
رباعی شمارهٔ 94 : از شعلهٔ لاله جهان نور گرفت
رباعی شمارهٔ 95 : چون با غم عشق تو دلم ساز گرفت
رباعی شمارهٔ 96 : ای دل بخر آن زلف که دستت نگرفت
رباعی شمارهٔ 97 : با یار مرا زور و ستم درنگرفت
رباعی شمارهٔ 98 : ای روزی خصم پیش خورد حشمت
رباعی شمارهٔ 99 : تا روز به شب چو سوسنم بی‌رویت
رباعی شمارهٔ 100 : عمری بادت کزو به رشک آید نوح
رباعی شمارهٔ 101 : عمری جگرم خورد ز بدخویی چرخ
رباعی شمارهٔ 102 : از چرخ که کامی به مرادم ننهاد
رباعی شمارهٔ 103 : دادم به امید روزگاری بر باد
رباعی شمارهٔ 104 : جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد
رباعی شمارهٔ 105 : با هرکه زبان چرخ رازی بگشاد
رباعی شمارهٔ 106 : با قدر تو آب آسمان ریخته باد
رباعی شمارهٔ 107 : در چشمهٔ تیغ بی‌کفت آب مباد
رباعی شمارهٔ 108 : هرگز دلم از وفای تو فرد مباد
رباعی شمارهٔ 109 : ای شاه زمین دور زمان بی‌تو مباد
رباعی شمارهٔ 110 : حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد
رباعی شمارهٔ 111 : مریخ سلاح چاوشان تو برد
رباعی شمارهٔ 112 : چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد
رباعی شمارهٔ 113 : آن نور که ملک یافت از روی تو فرد
رباعی شمارهٔ 114 : عاقل چو به حاصل جهان درنگرد
رباعی شمارهٔ 115 : هر تیره شبی که ره به روزی نبرد
رباعی شمارهٔ 116 : بوطالب نعمه آن جهانی همه مرد
رباعی شمارهٔ 117 : این عمر که سرمایهٔ ملکیست نه خرد
رباعی شمارهٔ 118 : صد پرده شبی فلک ز من بردارد
رباعی شمارهٔ 119 : خود عهد کسی کسی چنین بگذارد
رباعی شمارهٔ 120 : گر یک شبه وصل بتم آواز آرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همه دانش ما به بیچارگیست
* به بیچارگان بر بباید گریست
شعر کامل
فردوسی
* به بندگی قدش سرو معترف گشتی
* گرش چو سوسن آزاده ده زبان بودی
شعر کامل
حافظ
* بر سینه ریش دردمندان
* لعلت نمکی تمام دارد
شعر کامل
حافظ