لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عراقی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 139

1. تماشا می‌کند هر دم دلم در باغ رخسارش

2. به کام دل همی نوشد می لعل شکر بارش

3. دلی دارم، مسلمانان، چو زلف یار سودایی

4. همه در بند آن باشد که گردد گرد رخسارش

5. چه خوش باشد دل آن لحظه! که در باغ جمال او

6. گهی گل چیند از رویش، گهی شکر ز گفتارش

7. گهی در پای او غلتان چو زلف بی‌قرار او

8. گه‌از خال لبش سرمست همچون چشم خونخوارش

9. از آن خوشتر تماشایی تواند بود در عالم

10. که بیند دیدهٔ عاشق به خلوت روی دلدارش؟

11. چنان سرمست شد جانم ز جام عشق جانانم

12. که تا روز قیامت هم نخواهی یافت هشیارش

13. بهار و باغ و گلزار عراقی روی جانان است

14. ز صد خلد برین خوشتر بهار و باغ و گلزارش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* داروی تربیت از پیر طریقت بستان
* کادمی را بتر از علت نادانی نیست
شعر کامل
سعدی
* دانند عاقلان که مجانین عشق را
* پروای قول ناصح و پند ادیب نیست
شعر کامل
سعدی
* هرگز حدیث زلف تو کوته نمی شود
* این گفت و گوی تا به قیامت مسلسل است
شعر کامل
جامی