غزل شمارهٔ 269
1. فمالی لم اطا سبع الطباقی
2. و لم اصعد علی اعلی المراقی
3. چرا خربندهٔ دجال باشم؟
4. چو کردم با مسیحا هم وثاقی
5. علی اعلی المعارج و المعالی
6. مطاء المجد اوحی کالتراق
7. به از هشتم بهشت آید مرا جای
8. ورای این رواق هفت طاقی
9. و انی لم اصرح باتحاد
10. ولکن ان فنیت اکون باق
11. مگو: من او و او من، نیک میدان
12. که او را خود نباشد جفت و طاقی
13. و کیف تبین فی ثیار بحر
14. قطیرات جرین من السواق
15. مکن فاش این سخنها همچو حلاج
16. بیاویزندت از دار، ای عراقی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده