لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 7-(5) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین گفتست آن پاکیزه گوهر

2. که دینی دوست از سگ هست کمتر

3. چو مرداریست این دنیای غدّار

4. سگان هنگامه کرده گردِ مردار

5. چو سگ زان سیر شد بگذارد آنرا

6. که تا یک سگ دگر بردارد آنرا

7. ذخیره نهد او از هیچ روئی

8. نیندیشد ز فردا نیز موئی

9. ولی هر کس که دنیاجوی باشد

10. همیشه در طلب چون گوی باشد

11. چو گوئی می‌دود دایم ز عادت

12. که تا یک دم کند دنیا زیادت

13. اُمید عمر یک روزش نه وانگاه

14. غم صد ساله بر جانش بیک راه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هر گه که نظر بر گل رویت فکنم
* خواهم که چو نرگس مژه بر هم نزنم
شعر کامل
سعدی
* نه چمن شکوفه‌ای رست چو روی دلستانت
* نه صبا صنوبری یافت چو قامت بلندت
شعر کامل
سعدی
* زر از بهای می اکنون چو گل دریغ مدار
* که عقل کل به صدت عیب متهم دارد
شعر کامل
حافظ