لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 7-(5) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین گفتست آن پاکیزه گوهر

2. که دینی دوست از سگ هست کمتر

3. چو مرداریست این دنیای غدّار

4. سگان هنگامه کرده گردِ مردار

5. چو سگ زان سیر شد بگذارد آنرا

6. که تا یک سگ دگر بردارد آنرا

7. ذخیره نهد او از هیچ روئی

8. نیندیشد ز فردا نیز موئی

9. ولی هر کس که دنیاجوی باشد

10. همیشه در طلب چون گوی باشد

11. چو گوئی می‌دود دایم ز عادت

12. که تا یک دم کند دنیا زیادت

13. اُمید عمر یک روزش نه وانگاه

14. غم صد ساله بر جانش بیک راه


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* همت عالی طلب جام مرصع گو مباش
* رند را آب عنب یاقوت رمانی بود
شعر کامل
حافظ
* یک جهان شوخی به یک عالم حیا آمیختند
* کان دو رعنا نرگس از بستان حسن انگیختند
شعر کامل
محتشم کاشانی
* زان می که داد حسن و لطافت به ارغوان
* بیرون فکند لطف مزاج از رخش به خوی
شعر کامل
حافظ