لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_الهی نامهبخش نوزدهم (فهرست)

شمارهٔ 6-(4) حکایت در ذمّ دنیا

1. چنین دادست صاحب شرع فتوی

2. که هر کو یک سخن گوید ز دنیی

3. به پانصد سال ره کانرا شمارست

4. ز جنّت دور افتد، این چه کارست

5. ز دنیا یک سخن، خود چون بوَد آن

6. که گر افزون بود افزون بود آن

7. کسی کو عمر در دنیی بسر برد

8. قوی مردی بوَد، در دین اگر مُرد

9. چو کُشتی در ره دنیا تو خود را

10. خری باشی که باشی گول و خود را

11. ز دنیی جزپشیمانی چه خیزد

12. نمی‌دانی ز نادانی چه خیزد؟


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هوش خردمند را عشق به تاراج برد
* من نشنیدم که باز صید کبوتر شود
شعر کامل
سعدی
* نیلوفر ریاض ریاضت رخ من است
* از سیلی که می‌خورم از دست روزگار
شعر کامل
محتشم کاشانی
* بید مجنونیم برگ ما زبان خامشی است
* گل بچین از برگ ما، احوال بار ما مپرس
شعر کامل
صائب تبریزی