لینک اشتراک گذاری
عطار_منطق‌الطیرعذر آوردن مرغان (فهرست) کپی شد
شمارهٔ 67-حکایت دیوانه‌ای که از سرما به ویرانه‌ای پناه برد و خشتی بر سرش خورد
1. گفت آن دیوانهٔ تن برهنه
2. در میاه راه می‌شد گرسنه
3. بود بارانی و سرمایی شگرف
4. تر شد آن سرگشته از باران و برف
5. نه نهفتی بودش و نه خانه‌ای
6. عاقبت می‌رفت تا ویرانه‌ای
7. چون نهاد از راه در ویرانه گام
8. بر سرش آمد همی خشتی ز بام
9. سر شکستش خون روان شد همچو جوی
10. مرد سوی آسمان برکرد روی
11. گفت تا کی کوس سلطانی زدن
12. زین نکوتر خشت نتوانی زدن
بعدیقبلی
×
×
هیچ نظری ثبت نشده