لینک اشتراک گذاری
کپی شد
عطار_مختارنامهباب سی و چهارم: در صفتِ آمدن معشوق
شمارهٔ 1 : دوش آمد و برگشاد صد پردهٔ راز
شمارهٔ 2 : دوش آمد و گفت: روز و شب میجوشی
شمارهٔ 3 : دوش آمد و دل ازو کبابی میگشت
شمارهٔ 4 : دوش آمد و گفت: چندم آواز دهی
شمارهٔ 5 : دوش آمد و گفت: چند تنها باشی
شمارهٔ 6 : دوش آمد و گفت: «در درون ما را باش
شمارهٔ 7 : دوش آمد و گفت: خانهٔ ما آخر
شمارهٔ 8 : دوش آمد و گفت: ای شب و روزت غمِ من
شمارهٔ 9 : دوش آمد و گفت: گردِ تو حلقه کنیم
شمارهٔ 10 : دوش آمد و گفت: گِردِ اِعزاز مگرد
شمارهٔ 11 : دوش آمد و گفت: مرغِ دل عاجز نیست
شمارهٔ 12 : دوش آمد و گفت: بی یقین مینرسی
شمارهٔ 13 : دوش آمد و گفت: خویش را دشمن باش
شمارهٔ 14 : دوش آمد و گفت: «در بلا پیوستی
شمارهٔ 15 : دوش آمد و گفت: روز و شب غمناکی
شمارهٔ 16 : دوش آمد و گفت: در جنون میفکنیم
شمارهٔ 17 : دوش آمد و صبر از دلِ درویشم رفت
شمارهٔ 18 : دوش آمد و گفت: بی قراری شب و روز
شمارهٔ 19 : دوش آمد و گفت: اگر وفا خواهی کرد
شمارهٔ 20 : دوش آمد و گفت: کارِ ما خواهی کرد
شمارهٔ 21 : دوش آمدو ره بر دل و جانم در بست
شمارهٔ 22 : دوش آمد و گفت: حسن دنییست امشب
شمارهٔ 23 : آن بت که دلم عاشقِ جانبازش بود
شمارهٔ 24 : دوش از درِ دل درآمد آن بینایی
شمارهٔ 25 : دوش از سر لطفی بنشاندست مرا
شمارهٔ 26 : دوش از برِ خویش سرنگونم میتاخت
شمارهٔ 27 : دل دوش ز لعلِ همچو قندش میسوخت
شمارهٔ 28 : دی میشد و دل رها نمیکرد به کس
شمارهٔ 29 : دوش آمد و گفت: مردمِ دوراندیش
شمارهٔ 30 : دی گفت: کجا شدی،‌چنین میباید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو فرد آینه با کاینات یکرو باش
* که شد سیاه رخ کاغذ از دورویی ها
شعر کامل
صائب تبریزی
* آب حیوان تیره گون شد خضر فرخ پی کجاست
* خون چکید از شاخ گل باد بهاران را چه شد
شعر کامل
حافظ
* عشق است غمگسار دل دردمند را
* آتش گره ز کار گشاید سپند را
شعر کامل
صائب تبریزی