غزل شمارهٔ 3
1. دارم دلی مخاطره جوی بلا پرست
2. سرگشته رایِ گم شده عقلِ هوا پرست
3. با درد و غم به طبع، چو یاری وفا نمای
4. با جان خود به کینه، چو خصمی جفا پرست
5. سعیام هبا شده است و طلب بیهده، از آنک
6. بیهوده جوی شد دل و دیده هوا پرست
7. ممکن که من نه آدمیام، ز آنکه آدمی
8. یا بت پرست باشد و یا بس خدا پرست
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده