1. چه‌کدخدایی‌ست ای ستمکش جنون‌کن از دردسر برون‌آ

2. تو شوق آزاد بی‌غباری زکلفت بام و در برون آ

3. به‌کیش آزادگی نشایدکه فکر لذات عقده زاید

4. ره نفس‌پیچ وخم ندارد چونی زبند شکربرون آ

5. اگر محیط‌گهر برآیی قبول بزم وفا نشایی

6. دلی به‌ذوق حضور خونین سرشکی از چشم تر برون آ

7. دماغ عشاق ننگ دارد علم شدن بی‌جنون داغی

8. چو شمع‌گر خودنما برآبی ز سوختن‌گل به سربرون آ

9. ز شعله خاکستر آشیانی ربود تشویش پرفشانی

10. به ذوق پرواز، بی‌نشانی تو نیز سر زیر پر برون آ

11. کسی درین دشت برنیامد حریف یک لحظه استقامت

12. توتا نچینی غبار خفت ز عرصهٔ بی‌جگر برون آ

13. ندارد اقبال جوهر مرد در شکنج لباس بودن

14. چوتیغ‌، و‌هم نیام بگذار و با شکوه ظفر برون آ

15. به صد تب وتاب خلق غافل‌گذشت زین‌تنگنای غربت

16. چو موج خون ازگلوی بسمل تو نیز باکر و فربرون آ

17. به بارگاه نیاز دارد فروتنی ناز سربلندی

18. به خاک روزی دوریشگی‌کن دگر ببال و شجربرون آ

19. جهان‌گران خیز نارسایی‌ست اگرنه در عرصه‌گاه عبرت

20. نفس همین تازیانه داردکزین مکان چون سحر برون آ

21. درین بساط خیال بیدل ز سعی بی‌حاصل انفعائی

22. حیا بس است آبروی همت زعالم خشک تر برون آ