غزل شمارهٔ 391
1. چه دارد این صفات حاجت آیات
2. به جز ورد دعای حضرت ذات
3. غنا و فقرهستی لا والاست
4. گدایی نفی و شاهنشاهی اثبات
5. فسون ظاهر و مظهر مخوانید
6. خیال است این چه تمثال و چه مرآت
7. جهان گل کردهٔ یکتایی اوست
8. ندارد شخص تنها جز خیالات
9. نباشد مهر اگر صبح تبسم
10. که خندد جز عدم بر روی ذرات
11. مه وسال وشب وروزت مجازیست
12. حقیقت نه زمان دارد نه ساعات
13. نشاط و رنج ما تبدیل اوضاع
14. بلند وپست ما تغییر حالات
15. همین غیب و شهادت فرق دارد
16. معانی در دل و برلب عبارات
17. فروغی بسته بر مرآت اعیان
18. چراغان شبستان محالات
19. نه او را جزتقدس میل آثار
20. نه ما را غیر معدومی علامات
21. تو و غافل ز من، افسوس، افسوس
22. من و دور از درت، هیهات، هیهات
23. زبان شرم اگر باشد به کامت
24. خموشی نیست بیدل جز مناجات
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده