لینک اشتراک گذاری
کپی شد
بیدل دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 47

1. در عالمی‌که با خود رنگی نبود ما را

2. بودیم هرچه بودیم او وانمود ما را

3. مرآت معنی ما چون سایه داشت زنگی

4. خورشید التفاتش از ما زدود ما را

5. پرواز فطرت ما، در دام بال می‌زد

6. آزادکرد فضلش از هر قیود ما را

7. اعداد ما تهی‌کرد چندان‌که صفرگشتیم

8. از خویش‌کاست اما بر ما فزود ما را


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گر همه خانه کعبه است، که تعمیر مکن
* تا توان کرد عمارت دل ویرانی را
شعر کامل
صائب تبریزی
* رفته پایم به گل از پرتو چشم تر خویش
* نخل شمعم که بود ریشه من در سر خویش
شعر کامل
صائب تبریزی
* می کند کار خرد، نفس چو گردید مطیع
* دزد چون شحنه شود امن کند عالم را
شعر کامل
صائب تبریزی