بیدل دهلوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 965

1. ستمکشی‌ که بجز گریه‌اش نشا‌ید و خندد

2. قیامت است که چون زخم لب گشاید و خندد

3. هوس‌پرستی این اعتبار پوچ چه لازم

4. که همچو صفر به درد سرت فزاید و خندد

5. چو شمع منصب وارستگی مسلم آنکس

6. که تیغ حادثه تاجش ز سر رباید و خندد

7. درین زیانکده چندان ‌کف فسوس نسایی

8. که جوش آبله آیینه‌ات نماید و خندد

9. شرار کاغذ و آمال ماست توام غفلت

10. که زندگی دو نفس بیشتر نپاید و خندد

11. حذر ز صحبت آنکس ‌که بی‌تأمل معنی

12. به هر حدیث‌ که‌ گو‌یی ز جا درآید و خندد

13. خطاست چشم‌ گشودن به روی باخته شرمی

14. که هر برهنه‌ که بیند به پیشش آید و خندد

15. جه ممکن است شود منفعل ز غیبت یاران

16. دهن دریده قفایی‌که باد زاید و خندد

17. مثال عبرت اشیا درین بساط تحیر

18. کمین‌گر است‌ که‌ کس آینه زداید و خندد

19. درتن جنونکده این است ناگزیر طبایع

20. که نالد و تپد و گرید و سراید و خندد

21. دل‌گرفتهٔ بید‌ل نیافت جای شکفتن

22. مگر چو صبح ازین خاکدان برآید و خندد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* وعدۀ لطف و کرم را مکن ای دوست خلاف
* کز کریمان نسزد آنچه خلاف کرم است
شعر کامل
جامی
* در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران
* به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد
شعر کامل
مولوی
* کس نجست از دل گم گشتهٔ ما هیچ نشان
* مو به مو هر چه سر زلف تو را شانه زدند
شعر کامل
فروغی بسطامی