غزل شمارهٔ 101
1. بیا که مجلس انس است و دلستان جان بخش
2. همی کند ز گلزرا قدس ریحان بخش
3. بیا که هدهد هادی به لحن داوودی
4. حدیث می کند از منطق سلیمان بخش
5. آیا رسیده به سر چشمه ی زلال وصال
6. به عاشقان جگر تشنه آب حیوان بخش
7. به رهروان بیابان وادی ایمان
8. ز طور قرب شب تیره نور غرفان بخش
9. ز فیض لم یزلی آنچه عین بهبودست
10. کرشمه ای کن و از لطف خود مرا آن بخش
11. چو ما به درد و دوای تو از تو خرسندیم
12. تو خواه درد بیفزای و خواه درمان بخش
13. سیاهکاری ابن حسام سرگردان
14. به جعد تافته ی طرّه پریشان بخش
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده