غزل شمارهٔ 102
1. مرا به قبله ی روی خود آشنایی بخش
2. زهر چه غیر تو باشد مرا جدایی بخش
3. هوای عشق تو بر سر زد این هوایی را
4. هوای های هویّت بدین هوایی بخش
5. ز ظلمت شب یلدای زلف خویش مرا
6. به نور طلعت رخشنده روشنایی بخش
7. اگر مراد تو حاصل به بی نوایی ماست
8. ز گنج فقر مرا گنج بی نوایی بخش
9. متاع کاسد ابن حسام کان سخن است
10. به آب تربیتش رونق روایی بخش
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده