غزل شمارهٔ 337
1. خوشا آنان که ترک کام کردند
2. به کام عار ننک از نام کردند
3. بخلوت انس با جانان گرفتند
4. بعزلت خویش را گمنام کردند
5. بشوق طاعت و ذوق عبادت
6. شراب معرفت در جام کردند
7. ز بهر صید معنی دانهٔ ذکر
8. فکندند و ز فکرش دام کردند
9. بحق بستند چشم و گوش و دل را
10. محبت را بعرفان رام کردند
11. بحق پرداختند از خلق رستند
12. بشغل خاص ترک عام کردند
13. نظر را وقف کار دل نمودند
14. بجان این کار را اتمام کردند
15. ز دنیا و غم دنیا گذشتند
16. مهم آخرت انجام کردند
17. کشیده دست از آسایش تن
18. بمحنت همچو فیض آرام کردند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده