لینک اشتراک گذاری
کپی شد
فیض کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 397

1. جور ز حد ببر مگو جور زیاد میشود

2. از نظری بروی تو جور تو داد میشود

3. جور و جفا ز تو رواست هرچه تو میکنی بجاست

4. گر تو همه وفا شوی حسن کساد میشود

5. جور و وفا بهم خوش و مهر و جفا بهم نکوست

6. هست جفا صلاح حسن گرنه فساد میشود

7. لطف نهان بجلوه آر تا برود دلم ز کار

8. حسن چو جلوه میکند عشق زیاد میشود

9. نیست مرا بجز تو کس مونس من توئی و بس

10. غم بدلم چو میرسد دل بتو شاد میشود

11. برک و نوای من توئی باد صبای من توئی

12. عقده غنچه دلم از تو گشاد میشود

13. چون تو بیاد آئیم خود بروم زیاد خود

14. فیض در آن زمان همه معنی یاد میشود


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم
* سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم
شعر کامل
حافظ
* رسم عاشق کشی و شیوه شهرآشوبی
* جامه‌ای بود که بر قامت او دوخته بود
شعر کامل
حافظ
* پیر کنعان با که گیرد اُنس در بیت الحزن
* بوی یوسف را نمی یابد ز فرزندی دگر
شعر کامل
نظیری نیشابوری