غزل شمارهٔ 902
1. چه شود گر تو شوی جان کسی
2. شبکی سر زده مهمان کسی
3. پیشت آرد ز دل و جان خانی
4. بپذیری بکرم خوان کسی
5. دل و جان اردل و جان آرد پیش
6. ای فدای تو دل و جان کسی
7. همه جانها بفدای تو شود
8. که تو هم جانی و جانان کسی
9. گر ملامت کندم واعظ شهر
10. دل من نیست بفرمان کسی
11. سخنی رفت ز خوبی گفتم
12. آیتی آمده در شأن کسی
13. ظلمت زلف تو کفر است و ضلال
14. نور رخسار تو ایمان کسی
15. خال و خط تو و روی چو مهت
16. آیت و سورت و قرآن کسی
17. میکند فیض نثارت چه شود
18. بپذیری بکرم جان کسی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده