فروغی بسطامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 387

1. تا از دو چشم مستت بیمار و دردمندیم

2. هم ایمن از بلاییم، هم فارغ از گزندیم

3. گفتی برو ز کویم تا پای رفتنت هست

4. زین جا کجا توان رفت زیرا که پای‌بندیم

5. از طاق ابروانت وز تار گیسوانت

6. هم خسته کمانیم، هم بسته کمندیم

7. در دعوی محبت هم خوار و هم عزیزم

8. در عالم مودت هم پست و هم بلندیم

9. او جز ملامت ما بر خود نمی‌پذیرد

10. ما جز سلامت او بر خود نمی‌پسندیم

11. در عین تیرباران چشم از تو برنسبتم

12. در وقت دادن جان دل از تو برنکندیم

13. وقتی نشد که بی دوست بر حال خود نگریم

14. روزی نشد که در عشق بر کار خود نخندیم

15. گو از کمان مزن تیر کز دل به خون تپیدیم

16. گو از میان مکش تیغ کز کف سپر فکندیم

17. با قهر و لطف معشوق در عاشقی فروغی

18. هم چشمه‌سار زهریم، هم کاروان قندیم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* هرزه گو را خامش از تقریر کردن مشکل است
* شعله را از ژاژخایی سیر کردن مشکل است
شعر کامل
صائب تبریزی
* به هر جنسی که می گیرند اخلاص و وفا خوب است
* پس از عمری گذر افتاده بر ما کاروانی را
شعر کامل
نظیری نیشابوری
* دست و پا گم میکنم زان نرگس نیلوفری
* من که عمری شد بلای آسمانی می کشم
شعر کامل
صائب تبریزی