1. صدراعظم آفتابست و نظام‌الملک ماه

2. آسمانِ این دو نیّر چیست خاک پای شاه

3. آن پدر را از نطاق‌کهکشان شاید کمر

4. وین پسر را بر مدار فرقدان سایدکلاه

5. صدهزاران باره‌گیرد آن پدر با یک قلم

6. صدهزاران بنده بخشد این پسر از یک نگاه

7. آن‌پدر را صدراعظم‌کرد شه زان پگه بود

8. اعتماد دین و دولت ناظم‌ گنج و سپاه

9. آن پسر را هم نظام‌الملک داد اول لقب

10. تا نظام‌الملک ثانی‌ گردد از اجلال و جاه

11. پس به بازوی جلالش بست درّی شاهوار

12. کز یکی درج شرف دارد نسب با پادشاه

13. آنچنان دری‌که‌گر بودی فلک رادسترس

14. همچو تاجش ‌برنهادی‌بر سر خورشید و ماه

15. خوشی دلی چندان فراوان‌شدکه نتواند غریب

16. از هجوم عیش و شادی برکشد از سینه آه

17. گویی امشب از فلک با وجد می‌تابد نجوم

18. گویی امشب از زمین با رقص می‌روید گیاه

19. گر قُصوری ‌رفته در این شعر ای صدر جلیل

20. عذر من بشنو ، که تا دانی نکردستم‌ گناه

21. اسب رنجانید دی پای مراگفتم بدو

22. چون‌ شوم در بزم صدر از لنگی پا عذرخواه

23. گفت ‌فرداشب قدم از فرق سرکن چون قلم

24. کز ادب دورست آنجا با قدم رفنن به راه

25. پا چسان سایی به خاکی‌کاندرو بهر سجود

26. تا همی‌ببن‌خدو دست‌و عونست و جباه

27. از خدا خواهم سرایم در ثنایت شعرها

28. کت به وجد آرد روان چون مژدهٔ فتح هراه

29. سایه را پیوسته تا در قعر چه باشد مکان

30. روز و شب چون‌ سایه‌خصمت‌باد اندر قعرچاه

31. شام احبابت چو صبح غرهٔ خوبان سپید

32. صبح اعدایت چو شام طرهٔ ترکان سیاه

33. روزوشب در باغ‌‌گردی‌ تا بگردد روز و شب

34. سال و مه خشنود مانی تا بماند سال و ماه