لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قاآنی_دیوانقصیده ها
قصیدهٔ شمارهٔ 181 - در ستایش امیرالامراء العظام میرزا نبی‌خان حکمران فارس فرماید : ای حسن تو چون فتنهٔ چشم تو جهانگیر
قصیدهٔ شمارهٔ 182 - در ستایش شاهزادهٔ کیوان سریر اردشیر میرزا گوید : دوش از بر شهزاده اردشیر
قصیدهٔ شمارهٔ 183 - و له ایضاً فی‌ المطایبه : سحرگهان‌که ز گردون فروغ مهر منیر
قصیدهٔ شمارهٔ 184 - د‌ر تهنیت عید غدیر و ستایش وزریر بی‌نظیر صدراعظم میرزا آقاخان دا‌م اقباله : شراب تاک ننوشم دگر ز خمّ عصیر
قصیدهٔ شمارهٔ 185 - د‌ر مدح میرزا نبی‌خان : همی به‌ چشم‌ من آید که سوی حضرت میر
قصیدهٔ شمارهٔ 186 - در ستایش پادشاه جمجاه محمد شاه غازی طاب ثراه گوید : رسید نامهٔ دلدار دوشم از شیراز
قصیدهٔ شمارهٔ 187 - در ستایش امیرالامراء العظام مبرزا نبی خان رحمه الله فرماید : محمود ماه من‌که غلامش بود ایاز
قصیدهٔ شمارهٔ 188 - در ستایش پادشاه جمجاه ناصرالدین شاه غازی خلدالله ملکه گوید : ناصرالدین شاه ‌گیتی را منظم‌ کرد باز
قصیدهٔ شمارهٔ 189 - و له ایضاً فی مدحه : شیرین پسرا خیز و بساط دگر انداز
قصیدهٔ شمارهٔ 190 - د‌ر منقبت مظهرالعجائب اسدالله الغالب علی‌بن ابیطالب گوید : رساند باد صبا مژدهٔ بهار امروز
قصیدهٔ شمارهٔ 191 - د‌ر ستایش شاهزاد‌هٔ رضوا‌ن و ساد‌ه حسنعلی میرزا طاب ثراه ‌گوید : صباح عید که شد باغ و راغ عطرآمیز
قصیدهٔ شمارهٔ 192 - د‌ر ستایش مر‌حوم محمدشاه غازی‌ گوید : کس مبادا چو من دلی زارش
قصیدهٔ شمارهٔ 193 - در ستایش پادشاه جمجاه محمد شاه غازی طاب الله ثراه گوید : مبارک‌باد هر عیدی به‌خسرو خاصه نوروزش
قصیدهٔ شمارهٔ 194 - در ستایش شاهزاد‌هٔ رضوان و ساده حسنعلی میرزا طاب ا‌لله ثراه گوید : ز چشمم خون فرو ریزد به یاد چشم فتانش
قصیدهٔ شمارهٔ 195 - در ستایش وزیر بی‌نظیر جناب حاج میرزاآقاسی رحمه‌لله فرماید : فلک دوش از عروس خور تهی چون گشت دامانش
قصیدهٔ شمارهٔ 196 - درستایش شاهزاده رضوان و ساده فریدون میرزا طاب ثراه گوید : نگار من‌که بود جایگاه در جانش
قصیدهٔ شمارهٔ 197 - د‌ر ستایش مرحوم مبرور میرزا ابوالقاسم همدانی ‌ذوالریاستین فرماید : مرا ماهیست‌در مشکوکه مشکین زلف پرچینش
قصیدهٔ شمارهٔ 198 - المطلع الثانی من هذه القصیده : فلک‌ ژاژ است هنجارش جهان زشت است آیینش
قصیدهٔ شمارهٔ 199 - مطلع الثالث : همانا فصل تابستان سرآمد عهد تسعینش
قصیدهٔ شمارهٔ 200 - د‌ر ستایش سید انبیاء صلی ا‌لله علیه و آله : چه ماه بود که از خانه کرد طلوع
قصیدهٔ شمارهٔ 201 - د‌ر ستایش رواق منور امام ثامن ضامن السلطان علی بن موسی الرضا علیه‌الآف التحیة و الثناء و تاریخ سال تعمیر و نگارش آن : زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق
قصیدهٔ شمارهٔ 202 - در ستایش شاهزادهٔ رضوان و ساده شجاع السلطنه حسنعلی میرزا طاب ا‌لله ثراه‌ گوید : دوش دیدم یکی خجسته وثاق
قصیدهٔ شمارهٔ 203 - د‌ر ستایش امیرکبیر میرز‌ا تقی‌خان رحمه‌الله فرماید : کرد چون خسرو منصور ز ری عزم عراق
قصیدهٔ شمارهٔ 204 - ‌در ستایش شاهزاده رضوان آرامگاه فریدون میرزا طاب ثراه گوید : ای زلف نگار ای حبشی‌زادهٔ شبرنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 205 - در ستایش پادشاه اسلام پناه ناصرالدین شاه خلدالله ملکه گوید : به عزم ری چو نهادم به رخش‌ زین خدنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 206 - مطلع ثانی : که فر خجسته بماناد شاه جم اورنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 207 - د‌ر ستایش شاه‌زادهٔ رضوان و ساده شجاع‌السلطنه حسنعلی میرزا طاب‌ثراه : چیست آن اژدها نهاد نهنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 208 - در ستایش امیرالامراء العظام میرزانبی خان گوید : دلکی داری ای شوخ چو یک پارچه سنگ
قصیدهٔ شمارهٔ 209 - در ستایش پادشاه اسلام‌پناه ناصرالدین شاه غازی : ای زلف تو پیچیده‌تر از خط ترسل
قصیدهٔ شمارهٔ 210 - در ستایش نواب فریدون میرزا طاب ثراه گوید : ای فال سعید و بخت مقبل

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عندلیبان را غذای روح باشد بوی گل
* مرغ دشت است آن که عاشق بر جو و بر ارزنی ست
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* گفتمش سوختم از عشق تو تعجیل مکن
* گرچه عمری و بُوَد عادت عمر استعجال
شعر کامل
جامی
* باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند
* موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد
شعر کامل
حافظ