لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 181 : ننمود ز جیب آسمان، سینه صبح
رباعی شمارهٔ 182 : کرد آن که کشید طرح دنیای فراخ
رباعی شمارهٔ 183 : گفتی که به جز حیله نباشد فن چرخ
رباعی شمارهٔ 184 : بگزیده و نگزیده درین باغ مراد
رباعی شمارهٔ 185 : تا کار دلت به خواهش نفس افتاد
رباعی شمارهٔ 186 : تا شاهد حسن تو ز رخ پرده گشاد
رباعی شمارهٔ 187 : کشمیر که با بهشت هم‌چشم افتاد
رباعی شمارهٔ 188 : تا علم بود، پیشه کس جهل مباد
رباعی شمارهٔ 189 : شاه آلو را به نیک و بد نتوان داد
رباعی شمارهٔ 190 : از باده عشق، هرکه بیهوش افتد
رباعی شمارهٔ 191 : گر کار به رندان قدح‌نوش افتد
رباعی شمارهٔ 192 : آن را که دلش به شادی از راه افتد
رباعی شمارهٔ 193 : گه کار به عشق دلبرت می‌افتد
رباعی شمارهٔ 194 : وصل چو تویی در آرزو کی گنجد؟
رباعی شمارهٔ 195 : زرّاق کجا گرد حقیقت گردد؟
رباعی شمارهٔ 196 : هر کام که در جهان میسر گردد
رباعی شمارهٔ 197 : مگذار گره به کار ما برگردد
رباعی شمارهٔ 198 : بی ظرف مباد گرد ساغر گردد
رباعی شمارهٔ 199 : هجر تو برآورد ز امیدم گرد
رباعی شمارهٔ 200 : در وادی عشق، مرد می‌باید، مرد
رباعی شمارهٔ 201 : گردون خود را گرچه سخی پندارد
رباعی شمارهٔ 202 : آن کس که وطن به چرخ اعلا دارد
رباعی شمارهٔ 203 : آن را که فلک به دوستی بردارد
رباعی شمارهٔ 204 : گر باد صبا پای ز جا بردارد
رباعی شمارهٔ 205 : مه ساغر بی‌شراب بر کف دارد
رباعی شمارهٔ 206 : زین دجله که طوفان به سر پل دارد
رباعی شمارهٔ 207 : بر فرّ هما، لبم تبسم دارد
رباعی شمارهٔ 208 : دامان مرا اشک، پر انجم دارد
رباعی شمارهٔ 209 : چون آب روان نیارمیدن دارد
رباعی شمارهٔ 210 : هر گوشه، خرابات تو مستی دارد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نمی توان غم دل را به خنده بیرون برد
* ز خنده رویی گل تلخی از گلاب نرفت
شعر کامل
صائب تبریزی
* باشد که خود به رحمت یاد آورند ما را
* ور نه کدام قاصد پیغام ما گذارد
شعر کامل
سعدی
* پای ما لنگ است و منزل بس دراز
* دست ما کوتاه و خرما بر نخیل
شعر کامل
حافظ