غزل شمارهٔ 269
1. دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس
2. نسیم روضه شیراز پیک راهت بس
3. دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش
4. که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس
5. وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل
6. حریم درگه پیر مغان پناهت بس
7. به صدر مصطبه بنشین و ساغر مینوش
8. که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس
9. زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن
10. صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس
11. فلک به مردم نادان دهد زمام مراد
12. تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس
13. هوای مسکن مؤلوف و عهد یار قدیم
14. ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس
15. به منت دگران خو مکن که در دو جهان
16. رضای ایزد و انعام پادشاهت بس
17. به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ
18. دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده