لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 337

1. چرا نه در پی عزم دیار خود باشم

2. چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم

3. غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم

4. به شهر خود روم و شهریار خود باشم

5. ز محرمان سراپرده وصال شوم

6. ز بندگان خداوندگار خود باشم

7. چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی

8. که روز واقعه پیش نگار خود باشم

9. ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان

10. گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم

11. همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

12. دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم

13. بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ

14. وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عالم از جای به تعظیم کلامش خیزد
* هر که چون صبح برآرد به تأمل دم را
شعر کامل
صائب تبریزی
* کنون کوه و بیابانرا نبات از عودتر باشد
* کنون شاخ درختانرا لباس از پرنیان باشد
شعر کامل
فرخی سیستانی
* مرا و سرو چمن را به خاک راه نشاند
* زمانه تا قصب نرگس قبای تو بست
شعر کامل
حافظ