لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 342

1. حجاب چهره جان می‌شود غبار تنم

2. خوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنم

3. چنین قفس نه سزای چو من خوش الحانیست

4. روم به گلشن رضوان که مرغ آن چمنم

5. عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم

6. دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم

7. چگونه طوف کنم در فضای عالم قدس

8. که در سراچه ترکیب تخته بند تنم

9. اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید

10. عجب مدار که همدرد نافه ختنم

11. طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع

12. که سوزهاست نهانی درون پیرهنم

13. بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار

14. که با وجود تو کس نشنود ز من که منم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سرو از آن پای گرفتست به یک جای مقیم
* که اگر با تو رود شرمش از آن ساق آید
شعر کامل
سعدی
* چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست
* که نیستم خبر از هر چه در دو عالم هست
شعر کامل
سعدی
* رزق ما آید به پای میهمان از خوان غیب
* میزبان ماست هر کس می شود مهمان ما
شعر کامل
صائب تبریزی