قطعه شمارۀ 20 : در وصف قلم پرتوان خود سروده است
1. ریزد شکرین نکته حزین از نی کلکم
2. کام همه شکّر شکنان ساخته شیرین
3. از غاشیه داران کمیت است کمیتم
4. اندیشه چو بندد، به کمیت قلمم زین
5. خونین جگر از حسرت او، اخطل واعشی
6. غرق عرق از خجلت او کوثر و غسلین
7. در مرحلۀ وادی قدس است، سبکسیر
8. در مصطبۀ عالم ذوق است به تمکین
9. بر اوج رساییّ عروج است چو شهباز
10. در صید تذروان معانی ست چو شاهین
11. در گنبد گردون چو فتد، بانگ صفیرش
12. مرغان اولى اجنحه، آیند به تحسین
13. گلریز، چه در انجمن نظم و چه در نثر
14. سرسبز، چه در موسمِ دیماه و چه تشرین
15. از خجلت او، خامۀ مانی ست به صدرنگ
16. وز نکهت او، نافه نفس باخته در چین
17. در چشم دبیران نوآموخته، پیکان
18. بر فرق حریفان زبان، ساخته زوبین
19. از همّت فطری ست، چودستم گهرافشان
20. وز جوهر ذاتی ست، چو تیغم گهرآگین
21. دستان زنِ عشق است به سوز دل و دارد
22. چون لاله درین باغ، جگرسوخته چندین
23. در طول بقای شکرافشانیِ این نی
24. دعوت ز دعاگوی و ز روح القدس، آمین
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده