1. به خدایی که از اشارت کن

2. عالمی را نموده معماری

3. که مرا شعر و شاعری عار است

4. کاش بودم ازین هنر عاری

5. بارها خواستم کزین ذلّت

6. دوش خود را دهم سبکباری

7. نکته، بی خواست می رسد به لبم

8. چون طبیعی ست نغز گفتاری

9. در نوشتن بسی مماطله رفت

10. یک نوشتم ز صد به دشواری

11. ز آنچه هم بر زبان خامه گذشت

12. شد پریشان بسی ز بیزاری

13. پاره ای هم، به قید ضبط آمد

14. همچو در نافه، مشک تاتاری

15. سی هزار است، در چهار کتاب

16. نظم کلک بدایع آثاری

17. تنگ شد در فراخنای جهان

18. خامۀ من، ز تنگ مضماری

19. كلكم آن طوطی شکرشکن است

20. که بود شهره، در شکرباری

21. چشم دارم که چون گهرسنجی

22. گهرم را کند خریداری

23. گر ببیند میان این همه گنج

24. که فشاندم به دست بیزاری

25. لفظ و مضمون غير را، کم و بیش

26. که بر آن گشته خامه ام جاری

27. رفعت پایه بیند و هنرم

28. ننهد تهمتم به طرّاری

29. کرده بر آستان فطرت من

30. مه و خور، آرزوی مسماری

31. مشک سای مشام عطّار است

32. نافۀ نقطه ام به عطّاری

33. گشته از شرم نقش خامۀ من

34. متواری، بتان فرخاری

35. نی وحدت سُرا چو برگیرم

36. گُسلد رشته، گبر زناری

37. باده ریزد به ساغر مخمور

38. ورقم را اگر بیفشاری

39. آفت دشمن است و نیروی دوست

40. صفدر خامه ام به صفداری

41. همّت و مایه ام از آن بیش است

42. که مرا کدیه خوی، پنداری

43. مبتذل گو، توان شناخت که کیست

44. طبع جوهرشناس اگر داری

45. آرد اذعان، به رای روشن من

46. چشم انصاف اگر نینباری

47. نتوان چارۀ توارد کرد

48. نه ز حزم و نه از جگرخواری

49. رسی آنگه به درد ما که چو ما

50. خامه گیری به دست و بنگاری