غزل شمارۀ 139
1. بی تو سبیل کرده ام خون دل شهید را
2. بر سر جام جم زنم، خاطر ناامید را
3. باد خزان نمی دهد، فرصت آنکه بلبلی
4. گوشزد گلی کند، زمزمۀ نشید را
5. ناخن چاره گر کجا عقدۀ عشق وا کند؟
6. قفل به هر دلی که زد، می شکند کلید را
7. بار گران زندگی، پشت مرا شکسته است
8. کاش نوای ارجعی، باز دهد نوید را
9. آه تو فاش می کند عشق نهفته را حزین
10. دود دلیل می شود، آتش ناپدید را
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده