غزل شمارۀ 312
1. مرا آزادگی شیرازۀ آمال می باشد
2. گلستان زیر بال مرغ فارغبال می باشد
3. کتاب هفت ملّت مانده در طاق فراموشی
4. مرا سی پارۀ دل، بس که نیکو فال می باشد
5. سکندر گو نبیند، دولت غم دستگاهان را
6. سر زانو مرا آیینۀ اقبال می باشد
7. نسیمی کرده گویا، آشیان بلبلی ویران
8. بهار آشفته سامان، گل پریشان حال می باشد
9. به هر وادی که ریزد رنگ وحشت، کلک پرشورم
10. رم آهوی صحرا گرد در دنبال می باشد
11. کند دریوزه، تا کامل نگردیده ست ماه نو
12. علاج تنگدستان جام مالامال می باشد
13. حزین، آیینه را حرف شکایت نیست در خاطر
14. زبان جرأت حیرت نصيبان لال می باشد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده