غزل شمارۀ 390
1. خوش آنکه ساقی مجلس نقاب بردارد
2. غبار توبه ام از دل، شراب بردارد
3. رهین منّت دریا نمی توان گشتن
4. بگو به ابر، ز چشم من آب بردارد
5. به رنگ نافه کند خون به دل اسیران را
6. چو عارضت اثر از مشک ناب بردارد
7. ز دل دگر چه توقع، نگاه گرم تو را؟
8. بگو خراج زملک خراب بردارد
9. چو چنگ، پشت حزین شد ز غم دوتا و هنوز
10. نشد که گوش ز چنگ و رباب بردارد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده