غزل شمارۀ 486
1. باد صبا فسانۀ زلف تو ساز کرد
2. پیغام آشنا، شب ما را دراز کرد
3. گردید قسمتم ز ازل عشق شعله خو
4. ساقی مرا به جرعۀ می جانگداز کرد
5. افزون شد از بهار خطت، شور عاشقان
6. نیرنگ باغ، نالۀ مرغان دراز کرد
7. گویا لبالب از می عجز و نیاز بود
8. پیمانه ای که چشم تو را مست ناز کرد
9. مگشای لب به قصّۀ راز نهان حزین
10. نتوان حدیث شوق به عمر دراز کرد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده