غزل شمارۀ 547
1. سحر ز بستر نسرین سبک عنان برخیز
2. به پای گل بنشین، مست و می کشان برخیز
3. کرشمه می برد از حد نهال و جلوه، سمن
4. نگار من، پی تاراج گلستان برخیز
5. به چین جبهه نیرزد چو گل دو روز حیات
6. شکفته با همه بنشین و مهربان برخیز
7. بیا به میکده بنشین به کام دل زاهد
8. شراب کهنۀ ما نوش کن، جوان برخیز
9. بر آستان گدایان شبی سری بگذار
10. به مدّعای دل خویش کامران برخیز
11. اساس عشق من و حسن یار محکم باد
12. بهار گو برو و مرغ از آشیان برخیز
13. بلاست رشک محبّت بر اهل درد حزین
14. چو شد وصال میسّر، خود از میان برخیز
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده