غزل شمارۀ 709
1. ز بستر تا به کی پهلو پی تسکین بگردانم
2. خوشا روزی کزین محنت سرا بالین بگردانم
3. ندارد حاصلی، دیدیم فصل زندگانی را
4. چو گل تا چند اوراق دل خونین بگردانم؟
5. در آتش افکنم از باده، کشکول گدایی را
6. به درها تا به کی این کاسۀ چوبین بگردانم؟
7. ز مستوری پریشان خاطرم کو شور رسوایی
8. که دل در شهر بند طرّۀ مشکین بگردانم؟
9. حزین در خرقۀ سالوس آتش می زنم، تا کی
10. به امّید خریداران متاع دین بگردانم؟
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده