غزل شمارۀ 731
1. پر و بال تذروان محبّت بسته دیوانم
2. که سروستان بود از مصرع برجسته دیوانم
3. كلام من چو خارا تیغ را دندانه می سازد
4. نسازد گزلک دخل حسودان خسته دیوانم
5. جداییهای صورت بگسلاند ربط معنی را
6. به دیوان قیامت می شود پیوسته دیوانم
7. چه غم دارد دماغ بو شناسان از پریشانی
8. چو از شیرازه بندد رشتۀ گلدسته دیوانم
9. حزین از دفترم حکمت پژوهان را شگفت آید
10. طلسم اتّحاد ربط و معنی بسته دیوانم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده