غزل های ناتمام شمارۀ 337
1. نوای پرده سوزم، از کجا پیدا کند گوشی؟
2. زبان فهمی نمی یابم، که از دل وا کند گوشی
3. نمک ریزد به دامن داغ دل را پردۀ گوشش
4. اگر بلبل به این گلبانگ شورافزا کند گوشی
5. زبان ای خامۀ شیرین نوا، خامش چرا داری؟
6. شلايين نغمه ای بردار، تا شیدا کند گوشی
7. به تقلید سخن چون طوطیان از نطق می لافد
8. زبان آموز احمق، کاشکی پیدا کند گوشی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده