غزل شمارۀ 109
1. ساقی بیا که دور فلک شد به کام ما
2. خورشید را فروغ ده از عکس جام ما
3. گلگون میی درآر به میدان کنون که هست
4. رخش سپهر و توسن ایّام رام ما
5. آن تُرک را به یک دو قدح مست کن چنان
6. کز گردش زمانه کشد انتقام ما
7. آورد آب رفته به جو باغ حُسن را
8. سرو بلند قامت طوبا خرام ما
9. طاووس وار طوطی جان جلوه می کند
10. از فرّ این همای که آمد به دام ما
11. گاهی می شبانه و گه بادۀ صبوح
12. بنگر وظیفۀ سحر و ورد شام ما
13. جامی به وصف آن لب شیرین شکر شکست
14. خامُش مباد طوطی شیرین کلام ما
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده