غزل شمارۀ 1137
1. بی رُخت چون به چمن راه کنم
2. سوی گل بنگرم و آه کنم
3. شرح حالم چو غم آورد حاشا
4. که ز حالِ خودت آگاه کنم
5. قصّۀ هجر دراز و تو ملول
6. ادب آنست که کوتاه کنم
7. کفش زن از سرِ خواری به سرم
8. تا کلاهِ شرف و جاه کنم
9. قصد من روی تو باشد همه جا
10. ذکر مهر و صفتِ ماه کنم
11. هر شبی تا سر کویت جان را
12. همره آه سحرگاه کنم
13. گر دلت مردن جامی خواهد
14. کار بر موجب دلخواه کنم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده