غزل شمارۀ 1299
1. شبی چون مه نمودی روی نیکو
2. برآمد نعره از انجم که یاهو
3. رمَد آهو ز مردم با تگ تیز
4. درین شیوه تو بگذشتی ز آهو
5. برت هست آیتی در لطف و رخ نیز
6. گه از بر خوانم این آیت گه از رو
7. سرشکم خواهد از زانو گذشتن
8. ز شوقت چند گریم سر به زانو
9. دو چشم تو عجایب جاودانند
10. ندیدم همچو آن دو هیچ جادو
11. همه صاحب دلان را ذوق کعبه
12. منِ بی دین و دل را ذوق آن کو
13. تنت در خرقه گر گم گشت جامی
14. چه شد کم گیر ازین پشمینه یک مو
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده