غزل شمارۀ 1370
1. گر بنالم ز دلِ خاره برآید ناله
2. ور بگریم زگِل تیره بروید لاله
3. گشت دنبالِ سفر کرده سواریست روان
4. اشک سرخم که بدین گونه کشد دنباله
5. آنچه در وصله نشیند به غم عشق مرا
6. نیست غیر از دلی آن نیز به صد پرکاله
7. جان ستد نسیه که یک بوسه بها خواهم داد
8. کی بود کی که رسد نسیۀ ما را حاله
9. خوردم از خال لب او به تخیّل بوسی
10. زد ز شیرینی آن بوسه لبم تبخاله
11. گر زند با لب آن غنچه دهن لاف ز لطف
12. دهن غنچه کند پاره به دندان ژاله
13. چارده ساله بتی پنجه جامی برتافت
14. کرد بیرون ز کفش حاصل پنجه ساله
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده