غزل شمارۀ 140
1. ای درت کعبۀ ارباب نجات
2. قبلتی وجهک فی کلّ صفات
3. بر سرِ کوی تو ناکرده وقوف
4. حاجیان را چه وقوف از عرفات
5. رفته آوازۀ قند تو به مصر
6. کوزۀ خود زده بر سنگ نبات
7. غم عشّاق تو آخر نشود
8. انزل الله عليهم بركات
9. گر عبارت کند از میم دهانت
10. آید از چشمۀ میم آب حیات
11. می کشی هر طرف آن حلقۀ زلف
12. بس کن ای باد صبا زین حرکات
13. جامی از درد تو جان داد و نگفت
14. فهو مَن کَتم العشق فَمات
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده