غزل شمارۀ 1401
1. نشاید ای مهِ خورشید رخ ترا روزه
2. که نیست بر مه و خورشید هیچ جا روزه
3. تن تو کاهد و جانِ هزار سوخته دل
4. مکن مکن که نباشد ترا روا روزه
5. بسی نماند که سازد چو ماه نو باریک
6. مرا فراق جمال تو و ترا روزه
7. هزار رخنه بود در نماز و روزۀ تو
8. کجا تو کافر خونخواره و کجا روزه
9. ز روزه خوردن ماهم مدار بیم گناه
10. که ما به عذر تو داریم سال ها روزه
11. زهرچه غیر تو بستیم راه دیده و دل
12. که نیست بهتر ازین در طریق ما روزه
13. چو نیست بر شکرش دسترس ترا جامی
14. به آب دیده و خون جگر گشا روزه
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده