غزل شمارۀ 1439
1. حلقۀ زلف را گشاد مده
2. عمر سوداییان به باد مده
3. کشته بادا به خنجر بیداد
4. هر که آموزدت که داد مده
5. ناقۀ عزم تیزپای مرا
6. جز به کوی خود ایستاد مده
7. بنشین خوش درون دیدۀ من
8. جای مردم درین سواد مده
9. چون دهی زاد رهروان غم و درد
10. هیچکس را ز من زیاد مده
11. یاد من کن به لطف لیک مرا
12. آنچه من کرده ام به یاد مده
13. نامرادی مراد جامی و بس
14. راه او جز بدین مراد مده
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده