جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 264

1. تُرک گلچهرۀ من خیمه به صحرا زده است

2. در دلِ لاله رُخش آتش سودا زده است

3. شد چنان پایۀ آه من از آن ماه بلند

4. که سراپرده برین طارم مینا زده است

5. بهر قتل که کمر بست ندانم که مرا

6. می کشد گوشۀ دامانش که بالا زده است

7. جانم آسود ز بوسیدن خاک قدمش

8. خرّم آنکس که گهی بوسه بر آن پا زده است

9. هر غمی کز صنمی خسته دلی خورده فرو

10. همه سر از دل و جان من شیدا زده است

11. می دهد خاک رهش خاصیت آب حیات

12. بس که هر نوش لبی بوسه بر آنجا زده است

13. جامی افتاد ز پا زیر لگدکوب جفا

14. تا به فتراک بتی دست تمنّا زده است


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* حدیث درست آخر از مصطفاست
* که بخشایش و خیر دفع بلاست
شعر کامل
سعدی
* نشان مردمی در مردم عالم نمی یابم
* اگر دارد وجودی مردمی، مردم گیا دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* هیچ قفلی نیست در بازار امکان بی کلید
* بستگی ها را گشایش از در دلها طلب
شعر کامل
صائب تبریزی