لینک اشتراک گذاری
کپی شد
جامی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 294

1. جانم از عشق تو در ورطۀ بیم افتادست

2. دلم از تیغ فراق تو دو نیم افتادست

3. جیب گل نافۀ چین شد به گلستان گویی

4. دامن از زلف تو در دست نسیم افتادست

5. حاصل خویش به جز رنج سفر هیچ ندید

6. هر مسافر که برین در نه مقیم افتادست

7. شاهد ملک چه بینی که کند زیور گوش

8. زان دُر اشک که از چشم یتیم افتادست

9. وجه خود در رهِ می نه که نباشد غم دزد

10. هر کرا کیسه تهی از زر و سیم افتادست

11. مَیْ خورَد صوفی پُر خوار پیِ هضم طعام

12. با همه جهل ببینش چه حکیم افتادست

13. نکشد جز به می و ساقیِ مطبوع و سماع

14. طبع جامی که ز آفات سلیم افتادست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
* به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
شعر کامل
حافظ
* چون سرو اگر چنانکه سرافرازیت هواست
* چون نی بقصد بی سر و پایان کمر مبند
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* از متاع عاریت بر خود دکانی چیده ام
* وام خود خواهد ز من هر دم طلبکاری جدا
شعر کامل
صائب تبریزی