غزل شمارۀ 440
1. از یار کهن نمی کنی یاد
2. این پیشۀ نو مبارکت باد
3. فریاد کسی نمی کنی گوش
4. پیش که کنیم از تو فریاد
5. با دولت بندگیت هستیم
6. از خواجگی دو عالم آزاد
7. شاید که ترا فرشته خوانند
8. کین لطف ندارد آدمی زاد
9. آن سوخته یافت لذت عشق
10. کز وصل نشان ندید و جان داد
11. از شکر جان فزای شیرین
12. پرویز نیافت ذوق فرهاد
13. مرغ چمن وفاست جامی
14. در دام غم و بلا چه افتاد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده