غزل شمارۀ 667
1. تا ترا شکلی بدین سان ساختند
2. بهر مردم آفتِ جان ساختند
3. قدسیان تصویر قدّت ساختند
4. شاخ طوبا را خرامان ساختند
5. ز ابر رحمت قطره های لطف ریخت
6. گِرد کردند آن زنخدان ساختند
7. تیر مژگانت ز جان چون نگذرد
8. کش ز نوکِ غمزه پیکان ساختند
9. بهر غلتیدن به خاک پای تست
10. دُرّ اشکم را که غلتان ساختند
11. هرکجا جولانکنان راندی سمند
12. عاشقان از دیده میدان ساختند
13. خواست جامی کز بتان بندد نظر
14. آن دو رخ بازش پشیمان ساختند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده