غزل شمارۀ 985
1. ساریست سرّ عشق در اعيان على الدّوام
2. كالْبَدْر فِی الدجيّه والشمس فی الغمام
3. کس را چو تاب سطوت دیدار خود ندید
4. در پرده سوی اهل نظر می کند خرام
5. ممکن ز تنگنای عدم ناکشیده رخت
6. واجب به جلوه گاه عیان نانهاده گام
7. در حیرتم که این همه نقش غریب چیست
8. بر لوح صورت آمده مشهود خاص و عام
9. هر یک نهفته لیک زمرآت آن دگر
10. برداشته ز جلوۀ احکام خویش کام
11. باده نهان و جام نهان و آمده پدید
12. در جام عکس باده و در باده رنگ جام
13. قومی به گفت و گوی که آغاز ما چه بود
14. جمعی به جست و جوی که انجام ما کدام
15. جامی معاد و مبدأ ما وحدتست و بس
16. ما در میانه کثرت موهوم والسّلام
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده