قصیده شمارۀ 37 : ایضاًله
1. اَتَتِنی مِن لَدْىَ نَجْم الافاضِل
2. صَحيفةُ احْتَوت کُلّ الْفضایِل
3. اَلى نيل الْعُلى اجلى الّذرایع
4. اِلى دَرْک الْمُنی اَجْدَى الوَسایل
5. ازو خوش بو چو مشک انفاس راوی
6. وزو شیرین چو شهد الفاظ ناقل
7. همانا ثانی سبع المثانی است
8. شده از آسمان فضل نازل
9. دهد خاصیت حرز یمانی
10. چو گردد گردن جان را حمایل
11. همی خواهم به کلک صدق و اخلاص
12. نویسم چند حرفش در مقابل
13. دگر گویم چرا با سحر سحبان
14. کند عاقل مقابل ژاژ باقل
15. سَلام الله ما حقّ القماری
16. سَلام الله ما انّ الْبَلايل
17. عَلى تِلْکَ الْمَكارِم و الْمَعالی
18. عَلى تِلْکَ الْمَناقِب وَ الشّمایِل
19. نرانم خامه را در شرح اشواق
20. که طیّ نامه آن را نیست قابل
21. دعا می گویمش امانه زآنسان
22. که باشد مقتصر بر خط عاجل
23. به کامش هرچه عقل آن را شناسد
24. صلاح دین و دنیا باد حاصل
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده