1. منزلی خوش خانه ای دلکش مقامی دلگشاست

2. ساقی گلچهره کو و مطرب خوش گو کجاست

3. تا دهد آن با خیال لعل جانان جام می

4. تا کند این بر سرود بزم شاه آهنگِ راست

5. خسرو غازی معزّ ملک و دین سلطان حسین

6. آنکه پیش طلعتش خورشید را قدر سُهاست

7. روشن است اسرار گیتی بر ضمیر او بلی

8. ساغر می بر کفش آیینۀ گیتی نماست

9. ساقیِ بزم وی آمد آسمان کز آفتاب

10. ایستاده جام زر بر دست پیش او دوتاست

11. از سوآل سایلش هر لحظه ذوقی دیگرست

12. بزم جودش را مغنّی آری آواز گداست

13. از قدوم اوست کین فرّخ نشیمن روز و شب

14. بر مثال کعبه گشته قبلۀ اهل صفاست

15. حبّذا بیتی تمام ارکان که هرک آمد درون

16. غير آبِ حوض او بیرون شدن دیگر نخواست

17. آب کز فوارۀ حوضش جهد هر کس که دید

18. گفت شاخی از بلور تر زلوح سیم خاست

19. این همه نقش عجب بر سقف و دیوارش پديد

20. وصف صورتخانۀ چین بعد ازین کردن خطاست

21. هرکه در صفّ نعالش پا نهاد از بس علوّ

22. ماه نو بر آسمان چون نعل کفشش زیر پاست

23. چون صرير فتح ابوابش همی آید به گوش

24. زایران را خیرِ مَقدم سایلان را مرحباست

25. سایۀ یزدان درو تازد قدم هر بامداد

26. مِهر گردون بر حریم آستانش چهره ساست

27. دیده چرخ این دولت از وی بر درش زان تا سحر

28. دوخته صد دیده هر شب بر امید تو تیاست

29. جامی از حد رفت اطناب سخن بگسل طناب

30. خیمۀ نطق آوری را زانکه هنگام دعاست

31. تاز زرّینْ دایره جرمِ منیرِ آفتاب

32. شمسۀ ایوان نیلی گنبد عالی بناست

33. باد باقی شاه و ارکان جلال و جاه او

34. خاصه آن کین منزل از تدبیر او عشرت سراست

35. مستجابست این دعا دانم که از آفاتِ دهر

36. سایۀ اقبالشان درماندگان را ملتجاست

37. نیست تنها بهر ایشان این دعای مستجاب

38. التماس رحمتی بهر همه خلق خداست