کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

شمارهٔ 414

1. دوش چشمم ز فراق تو به خون تر میشد

2. آه من بی مه رویت به فلک بر میشد

3. اشک می آمد و میشست ز پیش نظرم

4. هرچه جز نقش تو در دیده مصور میشد

5. مه بکوی تو شب چارده خود بینه می گشت

6. چو به آئینه روی تو برابر میشد

7. هر کجا زان آب شیرین سخنی می گفتند

8. سخن قند نگفتم که مکرر می شد

9. قدر وصل تو دل امروز نکو می دانست

10. اگر آن دولتش این بار میسر می شد

11. هر نسیمی که شب از زلف تو در مجلس ما

12. می گذشت از دم او شمع معنبر میشد

13. آنکه وقتی نگران بود بر آن روی کمال

14. گر همی دید کنونش نگرانتر می شد

15. صفت عارض چون آب تو در دفتر خویش

16. بیشتر زآن ننوشتم که ورق تر میشد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* هر دم چو تاک بار درختی نمی شویم
* چون سرو بسته ایم به دل بار خویش را
شعر کامل
صائب تبریزی
* عالم چو کوه طور شد هر ذره‌اش پرنور شد
* مانند موسی روح هم افتاد بی‌هوش از لقا
شعر کامل
مولوی
* ازان حسن تمام اجزا کسی چون چشم بردارد؟
* که دریک کاسه دارد نقل و می چشم چو بادامش
شعر کامل
صائب تبریزی